کارکرد القایی واژگان در کتاب «آن بیست و سه نفر»

       «آن بیست‌وسه نفر» خاطرات اسارت احمد یوسف‌زاده است. او در زمرۀ 23 نوجوان بسیجی است که در جنگ ایران و عراق  اسیر می‏شوند. اهمّیت این کتاب در پرداختن به وقایع تاریخی و شکنجه‏های نوجوانان در زندان‏های عراق، با زبان کودکانه و بی‏آلایش و عبارات محاوره‏ای و لهجۀ محلّی است. در پژوهش حاضر، از رهگذر طبقه‏بندی واژگان مرتبط با جنگ و اسارت، نقش و کارکرد القایی واژگان کتاب مذکور در بازنمایی فضای مورد توصیف نویسنده، بررسی و تحلیل شده‌است. هدف، دستیابی به ویژگی­های واژگان نوع ادبی فرعی خاطرات اسیران جنگ (آزادگان) در زبان فارسی و به دست دادن چارچوبی برای تحلیل آنهاست. طیف واژه­هایی که نویسنده برای ثبت خاطراتش استفاده می‏کند، به همراه بسامد هر یک از واژه­ها، داده­های کافی برای تحلیل شیوۀ بازنمایی واقعیت در این نوع متن­ها و نقش واژگان را در القای فضا و معنای مورد نظر نویسنده به دست می­دهد. این بررسی نشان می‏دهد واژه‌های خاص نوع ادبی خاطرات اسیران، بیشتر حول اصطلاحات نظامی، واژه­های مرتبط با اسارت، مکان­ها، اشخاصی که نویسنده با آنها زندگی می‏کند یا آنان را به خاطر می­آورد، واژه‌های مرتبط با ادبیات جنگ  و مکان­هایی که نویسنده در آنها به سر برده، هستند. یافته­های این پژوهش، چارچوبی برای تحلیل واژگان این نوع ادبی به دست می­دهد که واژه­ها را در یک طبقه‌بندی موضوعی پانزده بخشی قرار می‏دهد. بازشناسی واژگان این نوع ادبی از طریق مقایسۀ آن با متون سایر انواع و تعیین بسامد هرگروه از واژه­ها، نشان می­دهد ذهن اسیران و آزادگان حول چه موضوعاتی حساس بوده و این موضوعات تا چه اندازه در نظر آنان اهمّیت داشته است.